“Sinds een 4-tal maanden mag ik Elverdinge als mijn nieuwe thuis noemen. Voorheen was Wervik mijn thuishaven. In de schaduw van de brug aan de Leie bracht ik mijn ganse leven door. Ik groeide er op en ging er aan het werk in een wasserij en later als poetshulp in een school.
Op jonge leeftijd leerde ik Roger kennen. Tijdens het oudejaarsbal keken we elkaar diep in de ogen en ’t was koekenbak (grappend lachend)! We trouwden en brachten vijf kinderen groot. Jammer genoeg verloren we twee van onze kinderen op heel jonge leeftijd. Ja, het leven kent z’n dieptes maar ik heb er steeds het beste van proberen te maken.
Mijn man was voorzitter van de KWB (= Kristelijke Werknemersbeweging). Hij organiseerde vele reizen naar Lourdes. Geregeld ging ik mee. Mijn man werd jammer genoeg ziek. Ik heb steeds zo goed als kan voor hem gezorgd. Hij stierf op 74-jarige leeftijd...
Ik kon gelukkig terugvallen op mijn familie en mijn goede vriendin, Paulette. Paulette en ik zagen elkaar geregeld tijdens onze wekelijkse koffieklets. We zijn beiden weduwe en kennen elkaar al van jongs af aan. Dat schept een band.
Ik sukkelde alsmaar meer en meer met mijn gezondheid en voelde me eenzamer. Mijn huisarts raadde mij een verblijf in het woonzorgcentrum aan. Mijn dochter, tevens mijn mantelzorger ging op vakantie. Samen keken we uit naar een kortverblijf om die periode te overbruggen. Zo kwam ik terecht in het woonzorgcentrum van Elverdinge. Je zal misschien denken waarom Elverdinge en niet Wervik? Via mijn nichtje, Kelly leerde ik Home Vrijzicht kennen. Zij werkt er als ergotherapeut en bracht ons in contact met de sociale dienst.
Na mijn drie weken kortverblijf, stond mijn besluit vast. Ik blijf, ik voel me hier thuis (lacht). Pas op, in het begin is het aanpassen. Je komt in een nieuwe omgeving terecht waar je praktisch niemand kent. Het is wat zoeken om je eigen weg en plek te vinden maar dit verliep heel vlot bij me.
Ik hou van de rust op mijn kamer. Kijk, ik heb hier mijn tablet graag bij me waar ik foto’s, nieuws en berichten volg. Mijn kleindochter leerde dit mij, ik ben er bijzonder blij en fier mee!
Maar ik hou evengoed van ‘de compagnie’ in huis. Als er iets te beleven valt op kring, in de cafetaria of buitenshuis. Ik ben er graag bij (lacht). Onlangs was er de Sint Maartensactiviteit waar mijn familie en achterkleinkind aansloten. Dat zijn mooie momenten!
Wervik blijft een speciale plek voor me. Onlangs kwam mijn dochter mij ophalen voor een bezoek aan de stad. We brachten een bezoek aan het kerkhof, bij het graf van mijn man en mijn kinderen. Achteraf gingen we iets eten op restaurant, in het Leiezicht waar ik vroeger geregeld naartoe trok. Ja, Paulette was ook op de afspraak! Het was een blij weerzien!
Herinneringen werden opgehaald, nieuwe werden gemaakt. Een ding staat vast, ik geniet ervan om telkens terug te mogen keren naar Elverdinge, mijn nieuwe thuis.”
Gaby Mahieu, bewoner
