“Ik ben geboren in 1933 in Boezinge, waar mijn grootmoeder, Pharailde Seys, altijd Herberg ’t Kanon had opengehouden.
Nadat ik op school voor coiffeuse had geleerd, heb ik dit beroep ook eventjes, niet zo lang, uitgeoefend. Maar ik vond het niet plezant dat ik het geld dat ik verdiende thuis moest afgeven. Daarom besloot ik, na het overlijden van mijn grootmoeder, dat het voor mij tijd werd om een éigen zaak uit te baten. Ik zag dat Café Sint-Michiel te huur werd aangeboden voor 250 frank per maand, en ik ben meteen op dit aanbod ingegaan. Ik heb dat café 65 jaar opengehouden!
Meestal was dat de vrijdag, de zaterdag en de zondag. Tijdens de rest van de week ging ik bij de boeren gaan werken in Frankrijk, bij het bieten zetten o.a. Ja, om te werken ga ‘k niet meer moeten terugkeren!
Jonge gasten uit Zuidschote kwamen regelmatig in ’t café langs, omdat ze wisten dat ik vier dochters had, maar ze hebben toch geen een van mijn dochters kunnen strikken!
Ik had ook veel vaste klanten, die -toen de mensen nog met de fiets gingen werken- in ’t naar huis rijden, bij mij stopten voor een pintje. Eens dat ze met de auto naar het werk gingen was dat gedaan. Maar mijn café bleef een aangenaam stamcafé voor velen. Vooral de zondagvoormiddag kwamen “De Katjeskaarters” en zat mijn café stampvol. Sommige klanten kunnen u zelfs vertellen dat ze bijna 5000 partijen kaart hebben gespeeld in mijn café! Hoeveel kunnen er dat zeggen…?
Toen ik in 2020 mijn café sloot (ik was toen 86) was het met pijn in ’t hart. Maar ja, na die kwalijke val en twee maanden ziekenhuis kon ik niet meer zo goed uit de voeten en heb ik die keuze moeten maken. Intussen woon ik in Home Vrijzicht. Het was een grote aanpassing voor mij maar ik vond er stilaan mijn plek.
Elke week organiseren ze hier een kaartersnamiddag en die wil ik zeker niet missen. Ik ben er altijd graag bij! Ik speel regelmatig rummikub, hou van breien en ga ook graag eens langs in de cafetaria. Mijn familie komt regelmatig op bezoek; daar ben ik blij om.Ja, een leven van 91 jaar, verhaald in één bladzijde… het lijkt niet zo evident, zeker als je geheugen niet meer zo goed mee wil, en tóch…"
Gilaine Verstraete, bewoner
